●CHAPTER 1
CHAPTER 2
CHAPTER 3
CHAPTER 4
CHAPTER 5
CHAPTER 6
CHAPTER 7
CHAPTER 8
CHAPTER 9
CHAPTER 10
CHAPTER 11
CHAPTER 12
CHAPTER 13
CHAPTER 14
CHAPTER 15
CHAPTER 16
CHAPTER 17
CHAPTER 18
CHAPTER 19
CHAPTER 20
CHAPTER 21
CHAPTER 22
CHAPTER 23
CHAPTER 24
CHAPTER 25
CHAPTER 26
CHAPTER 27
CHAPTER 28
CHAPTER 29
CHAPTER 30
CHAPTER 31
CHAPTER 32
CHAPTER 33
CHAPTER 34
CHAPTER 35
CHAPTER 36
CHAPTER 37
CHAPTER 38
CHAPTER 39
CHAPTER 40
CHAPTER 41
CHAPTER 42
CHAPTER 43
CHAPTER 44
CHAPTER 45
CHAPTER 46
CHAPTER 47
CHAPTER 48
CHAPTER 49
CHAPTER 50
CHAPTER 51
CHAPTER 52
CHAPTER 53
孤兒奧立弗是個私生子,他母親在生下他之後就辭世了。小說這樣開頭後,就詳細描寫了他的悲慘命運。其中最讓人感嘆的是,奧立弗的悲慘生活,表達了對濟貧院理事者的憎惡和鄙夷,麥恩太太、班布爾夫婦及教區干事這一組形像,是自私、冷酷、愚蠢、貪婪、沒有人性的,對孤兒絲毫沒有同情心,對神的敬仰也是虛偽的,隻有看到錢和利益時,他們眼睛纔放光。這一定程度上反映了19世紀初葉濟貧院等社會福利機構的真實情況。《霧都孤兒》以小奧利弗這個人物為線索,並貫穿全書,情節絲絲入扣,牽住讀者的心。書中所描述的時代,會把讀者的您也帶入到其中。閱讀之後,會不免感嘆,這種社會環境下的人們,受著怎樣的哀戚困苦,過著怎樣的貧困生活。人與人之間除了金錢利益關繫,就是冷漠與自私。
讀過查爾斯·狄更斯的《霧都孤兒》,你也許會真正理解這樣的一句話:有一種東西,可以讓人堅強地活下去,也可以令人高傲地死去,這種東西就是“自尊”;另等